Ben dahil
olmak üzere tüm annelerin aklında olan birsuru soru var. Bunların neredeyse en
başında “Nasıl sınır koymalıyım” sorusu geliyor. Her çocuk birbirinden farklı
özelliklerde olduğu için biz annelerin sınır koyması gereken konularda haliyle farklı
oluyor.Kimisi “yemeğini yemezsen istediğin oyuncağı almayacağım” diyerek
yemeğini yedirmeye çalışıyor, kimisi okuldaki başarı derecesine göre çocuğunu
ödüllendiriyor.
Benimde farkında olmadan yaptığım hatalardan biri,
sınır koyma ile tehtidi birbiriyle karıştırmak oldu.Bazen gereksiz yere her
istediğini yaptım bazen de şart koyarak solediklerimi yapmasını istedim. Sonra
farkettim ki, çocuğumun yapmasını istediğim şeyi ceza vererek yada karşılığı
olduğunu düşündürerek değil,onu yaparsa (okula giderse, ders çalışırsa,
yemeğini yerse, vs..)kendisi için faydalı olacağını anlatarak uyum sürecine
girmesini sağlayabilirim.
Özellikle ilk çocukta,deneyimsizliğin verdiği
acemilikle çocuğumuza yaklaşım hataları yapabiliyoruz.Aslına bakarsanız hepimiz
belli hatalar ile yetiştik ve gerçekten dört dörtlük bir davranış şekli
sergilemek gerçekten çok zor. Hepimiz öncelikle insanız, o gün yaşadığımız stres,
duygu karmaşası, hormonlardaki değişiklikler gibi birçok etken ruhsal
durumumuzu etkileyebiliyor.Hal böyle olunca da, kitaplarda okuduğumuz muntazam
davranış şekillerini sergileyemiyoruz.Peki ne yapacağız?
-Öncelikle çocuğumuzu tanıyacağız.
-Başka çocuklar ile asla kıyaslamayacağız.
-Başarılarını takdir edip, başaramadığı şeyleri
eleştirmeden ona destek olacağız.
-Ceza ve ödül yerine ona sevgi vereceğiz.Sevildiğini
gerçekten hisseden çocuk inatlaşmayı da bırakacaktır.
-Sevmediği ve yapmak istemediği şeylere saygı
göstereceğiz.Onun annesi olmamız maalesef aynı şeylere ilgi duymamız anlamına
gelmiyor.Unutmayalım ki o ayrı bi birey ve hobileri,sevdiği spor bizim
istediğimizden farklı olabilir.
-Yeri geldiği zaman ufak sürprizler de yapıcaz.Bu bir
ödül anlamında olmayacak, onun sevdiği şeyleri unutmadığının göstergesi olacak.
-Başka insanların önünde çocuğumuzu azarlamayacağız.Onun
rencide olması zamanla size kin duymasına sebep olabilir.Uyarılarımızı
başbaşayken yapacağız.
-Tehditle sınır koymayı karıştırmayacağız.
Her çocuk annesi için özeldir. Bizler nekadar bilinçli
olursak okadar farkındalığı yüksek ve mutlu çocuk yetirtiririz.
Sevgilerimle
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumlarınız için teşekkürler...