KALITELI ZAMAN

Günlük kosusturmalar, rutin işler ve problemlerimiz derken koca bir 24 saatin nasil geçtiğini anlamıyoruz.Çocuğu küçük olanlar henüz okula başlamamışsa evde yada dışarıda tüm günü geçirirken, okula giden çocukların ebeveynleri ancak okuldan dönüş ve uyku saati arasındaki kısa zaman diliminde çocuklarıyla vakit geçirebiliyor.Tabii eğer çalışan anne baba iseniz bu vakit daha da daralıyor.Birçoğumuz telefonumuza gelen bir çağrıya yada mesaja takılıp bu kısıtlı zamanda bile kendimizi bir seye yetişemiyormuşuz gibi hissediyoruz.

Ben oğlumu okuldayken çok özlediğimi ve o uyuduktan sonra bile onunla ne kadar az vakit geçirebildiğimi düşünürken bir çözüm ürettim.Bütün işlerimi, yapacaklarımı onun okul saatine sığdırıp, o geldikten sonra telefonumu bir kenara bırakıp sadece onunla vakit geçirecektim.

Tabii ki arada acil aramalara ve mesajlara geri dönmem gerekse de vaktimin çoğunu oğlumla geçiriyorum.Bu arada birşey farkettim ki, benim ‘öğrenerek oynama’ adını verdiğim birtakım  faaliyetlerimizi yaparken oğlum sıkılıyor, bizim için boş gibi gözüken ve birşey ifade etmeyen yakalamacalar,koşuşturmalar saçma cümleler kurup gülmeler şeklinde oyun oynamayı daha çok seviyordu. Kendi kendime düşündüm; bu çocuk zaten okulda tüm gününü bir şeyler öğrenerek,öğretmenlerin istediği doğrultuda hareket ederek geçiriyordu.Evde benden istediği birlikte saçmalamaktı belki de. Beni üzen de onunla saçmalayamadığım için beraber yaptığımız faaliyetlerden birsüre sonra sıkıldığını görmekti. Hem biz de saçmalayabildiğimiz anları daha çok sevmiyor muyduk?

İçinde bulunduğum ‘vaktimizi dolu dolu geçirmeliyiz, hep bir şeyler öğretmeliyim’ kalıbından çıkıp onunla  hırsız-polis  oynamaya başladım.Hatta okuldaki kostüm partisi içinde kendisin seçtiği polis kıyafetini giyinip evde o polis oldu, ben hırsız. Bu oyunu oynarken onun gözlerinde gördüğüm mutluluk benim için saatlerce yaptığımız aktivitelere ve günlere bedel oldu. Akşam onu uyuttuktan sonra, geri alınamayacak bu zamanları istediği gibi geçirmenin verdiği huzurla uyuyacağımı bilmek ne güzeldi.