çocuklarda kriz anı

   Çocuklarımızı büyütürken çeşitli dönemlerden geçeriz. Bebeklik döneminde, zaman çabucak geçsin, hemen konuşmaya ve yürümeye başlasınlar diye gün sayarken bir bakmışız ki bize takır takır cevaplar vermeye hatta isteklerini söylemeye başlamışlar bile.

    Tüm çocukların birbirinden farklı karakterleri ve yapıları olsa da, okul öncesi ve sonrası geçiş dönemlerinde yaşadıkları stres, korku ve başarabilme endişesi gibi nedenlerden dolayı ani öfke nöbetleri, inatlaşma ve ağlama krizleri hepsinde olabiliyor.

    Benim beş buçuk yaşındaki oğlum Emir’in bebeklik dönemi, her çocukta olabilecek zorlukları saymazsak, çok sakin geçmişti. Eğer istediği şey yapılabilecek makul birşeyse babasıyla ben mutlaka yerine getirmeye çalışırız. Bu sebepten midir bilmem, şuanda da uyumlu, paylaşımcı ve gözü tok bir çocuk. Mesela oyuncakçıya gidip bir oyuncak seçer ve çıkar, gördüğü herşeyi istemez, karşısındakinin iyi niyetini suistimal etmez. Fakat Emir”in de her çocuk gibi kriz anları çok oluyor. İsteklerini genelde yapıyor olmamızın olumsuz etkileri de oldu. İsteğini yerine getiremeyeceğimiz bir durum olduğunda,  “hayır” kelimesiyle karşı karşıya  kaldığında aşırı sinirlenip ağlayarak istediğini yaptırtmaya çalışıyor.Her istediğini şimdiye kadar  yapıyor olmamız birşeylerin olamama ihtimalini düşünememesine neden oldu. Bu kriz anlarında sakince yanına eğilerek, bu şekilde konuştuklarından birşey anlamadığımı ve sakinleşince konuşabileceğimizi söyleyip bir beş dakika uzaklaşıyorum. Hatasını anlayıp özür dilediği zaman ona sıkıca sarılarak affettiğimi söylüyorum.Fakat özür dilemesinin ardından aynı tepkileri vermeye devam ederse, özür dilemesinin de bir anlamı olmayacağını belirtiyorum.

    Çocuklar bazen kendi hayal ettikleri şeyle gerçekte olanı karıştırırlar.Hayal dünyalarında çıkamadıkları için sizin öfke anında söylediklerinizi de anlamazlar. Eğer konuşmaya çalıştığınızda dinlemeyip ağlamaya devam ediyorsa sizde bir adım geride durmayı deneyin.Bu, sizin de öfkenizi kontrol altında tutabilmenizi sağlar. Çocuğunuz ağlarken ve bağırırken siz de sesinizi yükseltirseniz,hem size anlamayacak hem de onda travma etkisi yaratacaktır.

     Biraz vakit geçtikten sonra ellerini tutarak ya da sarılarak konuşmaya çalışın.Duygularını ifade etmesine izin verin ve hoşgörülü olun. Sizin için çok değerli olduğunu, mutlu olması için elinizden geleni yaptığınızı fakat bu istediğini suan gerçekleştiremeyeceğinizi sakince anlatın. Çocuklarımız için ebevynleri tarafından her zaman sevileceklerini bilmek ve değerli olduklarını hissetmek öfke ile baş etmelerinde büyük rol oynayacaktır.